დედაენისადმი მიძღვნილი ლექსები

„ო, ენავ ჩემო, დედაო ენავ, შენ ჩვენო ნიჭო, სრბოლავ და ფრენავ, შენ, ჩვენი სუნთქვის დიდო ალამო, შენ, ჭირთა ჩვენთა ტკბილო მალამო, შენ, კირო ჩვენთა ქვათა და კირთა, შენ ერთი შემრჩი სამარის პირთან. ნათესავს ათასს მეგობარს ათასს, მრუდსა და მართალს, მტერთა და ძმათა დავშორდი, მორჩა, ყველა მოთავდა, მშვიდობა ვუთხარ ყველა მოკვდავთა, მხოლოდ შენ უკვდავს, მხოლოდ შენ მარადს, შენ - ერთს, შენ ვერ გთმობ სამარის კარად. თუ რამ მზე მწამდა, თუ რამ მზე მწვავდა, უტკბილეს დღეთა უტკბილეს წამთა, უტკბესი შენ ხარ, ენავ დედაო, შენ, მწარე ლხინო, ტკბილო სევდაო, შენ, ყოველის მთქმელო, ყოველის არ მთქმელო, შენ, გმირთა გმირო, ბრძენო ქართველო, წარსული ძეგლო, წინ გამხედავო. ქვესკნელში მძრომო, ცაში მჭვრეტელო. ხან - ფუნჯო ჩემო, ხან – საჭრეთელო, შენ, აკვნის ჰიმნო, ცრემლო სამარის… იბერის ენავ, ენავ თამარის… შენ, ნიჭო ჩემო, სრბოლავ და ფრენავ, დედაო ენავ, დედაო ენავ! დაეცეს, იქნებ სიმაგრე ყველა, მოისრას, იქნებ, ყველა ყმა ველად, დაედოს მტვერი ყველა დიდ ხსოვნას, დააკვდეს აზრი ნაპოვნის პოვნას. ყოველ ნერგს, იქნებ, დაატყდეს მეხი, ყოველ ძეგლს, იქნებ, დაედგას ფეხი, მხოლოდ შენ უჭკნობს, შენ ხატად ქცეულს, რა დრო, რა დასცემს შენს უკვდავ სხეულს? ო, ენავ ჩემო, დედაო ენავ, შენ, ჩემო ნიჭო, სრბოლავ და ფრენავ, შენ, ჩვენი სუნთქვის დიდო ალამო, შენ, ჭირთა ჩვენთა ტკბილო მალამო, შენ, კირო ჩვენთა ქვათა და კირთა, შენ ერთს, შენ ვერ გთმობ სამარის პირთან... “ (ირაკლი აბაშიძე) იხ. პოეტების ლექსები მიძღვნილი დედაენისადმი (დაკლიკეთ შესაბამის ბმულზე) გიორგი ლეონიძის „დედა ენა“ იოსებ ნონეშვილის „თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილი“ ჯანსუღ კორძაიას „ ქართული ენის საგალობელი“ თამაზ ჭილაძის „ დედა ენა“ ლილი ნუცუბიძის „დედაენა“ ლადო ასათიანის „ქართული ენა“ შოთა ნიშნიანიძის „გოგებაშვილის დედა ენა“ მუხრან მაჭავარიანის „მრავალჭირვარამგადანახადი“ ვახუშტი კოტეტიშვილის „ჩვენს ახალგაზრდებს“ გიორგი ლეონიძის „ქართულო სიტყვავ“ მირიან იორამაშვილის „ქართულო ენავ“ შოთა ნიშნიანიძის „შეიბ მახვილი!“ იოსებ ნონეშვილის „ნენე“ გიორგი შატბერაშვილის „დედა ენა“ ოტია იოსელიანის „დედაენა“ მუხრან მაჭავარიანის „მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა“ ხათუნა ბერსელაძე სალომე რამიშვილი